`ಧರ್ಮ'ದ ನೆಲೆಗಟ್ಟಲ್ಲಿ `ಆಶ್ವಮೇಧ' ನಿತ್ಯವೂ ನಡೆಯಬೇಕು!

C±Àé ªÉÄÃzsÀ                                 

``zsÀªÀÄð''zÀ £É¯ÉUÀlÖ°è ``C±Àé ªÉÄÃzsÀ'' ¤vÀåªÀÇ £ÀqÉAiÀĨÉÃPÀÄ!

ºÁ¸À£À ¸À«ÄÃ¥ÀzÀ zÉÆqÀØ¥ÀÄgÀ ²æà ¸ÀªÀÄxÀð gÁªÀiÁ±ÀæªÀÄzÀ ¸ÁPÉÃvÀ¥ÀÄgÀzÀ°è 2012 ¥sÉ. 29 jAzÀ ªÀiÁ. 6gÀªÀgÉUÉ `¸ÁAPÉÃwPÀ C±Àé ªÉÄÃzsÀ AiÀiÁUÀ'ªÉÇAzÀÄ PÉÆÃmÁåAvÀgÀ gÀÆ. ªÉZÀÑzÀ°è £ÀqÉAiÀÄÄwÛzÉ; EzÀgÀ OavÀåzÀ PÀÄjvÀÄ ¸ÁPÀµÀÄÖ ZÀZÉðUÀ¼ÁUÀÄwÛªÉ. EzÉ®èQÌAvÀ ªÉÆzÀ®Ä `zsÀªÀÄð' ªÀÄvÀÄÛ `C±Àé ªÉÄÃzsÀ'zÀ ¤dªÁzÀ CxÀð w½AiÀĨÉÃPÀÄ; F ¤dªÁzÀ CxÀðPÉÌ C£ÀĸÁgÀªÁV CzÀÄ C£ÀĵÁ×£ÀªÁUÀÄwÛzÉAiÉÆà CxÀªÁ §jà ``CxÀð''(ºÀt) ªÀ£ÀÄß C£ÀĸÀj¹zÀ C£ÀxÀðªÉÇà JA§ÄzÀgÀ ªÉÄÃ¯É EzÀgÀ OavÀå C£ËavÀåUÀ¼À ¤zsÁðgÀPÉÌ §gÀ§ºÀÄzÀÄ!

C±Àé ªÉÄÃzsÀzÀ ¤dªÁzÀ CxÀð w½zÀÄPÉƼÀÄîªÀ ªÀÄÄ£Àß, ¥Àæ¸ÀÄÛvÀ ¨sÁgÀwÃAiÀÄ ¥ÀgÀA¥ÀgÉAiÀÄ°è ªÉÃzÉÆÃ¥À¤µÀvÀÄÛUÀ¼À ºÉ¸Àj£À°è ¸ÁV §A¢gÀĪÀ vÀ¥ÀÄà PÀ®à£ÉUÀ¼ÀÄ, ¥ÀæQë¥ÀÛUÀ¼ÀÄ, ªÉÊ¥ÀjÃvÀåUÀ¼ÀÄ, CeÁÕ£À ºÁUÀÆ C«ªÉÃPÀzÀ DZÀgÀuÉUÀ¼À PÀÄjvÀÄ ¸ÀAQë¥ÀÛªÁVAiÀiÁzÀgÀÆ w½zÀÄPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ C¤ªÁAiÀÄð. PÀ¼ÀAPÀUÀ¼À£ÀßµÉÖà »rzÀÄ dUÁÎqÀÄvÁÛ ªÀÄÆ® ¹zÁÞAvÀ ºÁUÀÆ ¸ÀvÀåUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄgÉvÀgÉ ZÀZÉð ºÁ¢ vÀ¥ÀÄàvÀÛzÉ; «vÀAqÀ ªÁzÀªÀÇ DUÀÄvÀÛzÉ.

ªÀÄÆ® ªÉÃzÀUÀ¼À°è£À ªÀÄAvÀæUÀ¼À£Éßà G¯ÉèÃT¸ÀÄvÁÛ ªÉÃzÁzsÁå¬Ä ²æà ¸ÀÄzsÁPÀgÀ ±ÀªÀÄð CªÀgÀÄ ¤ÃrgÀĪÀ «zÀévÀÆàtð G¥À£Áå¸ÀUÀ¼À DzsÁgÀ ªÉÄÃ¯É F ¸ÀvÀå ¸ÀAUÀwUÀ¼À£ÀÄß E°è G¯ÉèÃT¸ÀÄwÛzÉÝãÉ:

1) `ªÉÃzÀ' JAzÀgÉ `eÁÕ£À'. dUÀwÛ£À°è ªÀÄ£ÀĵÀå ºÉÃUÉ §zÀÄPÀ¨ÉÃPÉA§ÄzÀPÉÌ ªÀiÁUÀð ¸ÀÆaAiÀiÁV ¸ÁªÀðPÁ°PÀ ¤vÀå ¸ÀvÀåUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁvÀæ F ZÀvÀĪÉÃðzÀUÀ¼ÀÄ ¥Àæ¸ÀÄÛvÀ¥Àr¸ÀÄvÀÛªÉ. `ªÀÄ£ÀÄPÀÄ®zÀ ¸ÀA«zsÁ£À' J¤¹zÀ F ªÉÃzÀUÀ¼ÀÄ ¸ÀvÀå-C»A¸É ¹zÁÞAvÀzÀ vÀ¼ÀºÀ¢ ºÉÆA¢ªÉ. DgÀÄ ªÉÃzÁAUÀUÀ¼À ¸À»vÀ CvÀåAvÀ ¸ÀĨsÀzÀæªÁzÀ ¢UÀâAzsÀ£À ºÉÆA¢gÀĪÀÅzÀjAzÀ ªÉÃzÀUÀ¼À£ÀÄß wgÀÄZÀ®Ä, ¥ÀæQë¥ÀÛUÉƽ¸À®Ä, CªÀÅUÀ¼À°è ``PÉÊAiÀiÁår¸À®Ä'' FªÀgÉUÀÆ ¸ÁzsÀåªÁV®è; DzÀÝjAzÀ¯Éà `ªÉÃzÀ ªÁPÀå' JA§ £ÁtÄÚr ºÀÄnÖPÉÆArgÀĪÀÅzÀÄ! ±ÀvÀ-±ÀvÀªÀiÁ£ÀUÀ¼ÀµÀÄÖ »A¢£À gÀZÀ£ÉUÀ¼ÁVgÀĪÀÅzÀjAzÀ EªÀÅUÀ¼À PÁ®ªÀiÁ£À E£ÀÆß RavÀ¥ÀnÖ®è. EzÀjAzÁV C£Á¢; ¸À£ÁvÀ£À J¤¹PÉÆArªÉ!

2) G½zÀ J®è jÃwAiÀÄ ¥ÀÄgÁtUÀ¼ÀÄ, ¸ÀäøwUÀ¼ÀÄ, ±Á¸ÀÛçUÀ¼ÀÄ, DUÀªÀÄUÀ¼ÀÄ, «Äw «ÄÃjzÀ zÉêÀgÀÄUÀ¼ÀÄ, zÉêÀvÁZÀð£É, C¥ÀgÀ PÀªÀÄð (±ÁæzÀÞ), eÉÆåÃwµÀå, ªÁ¸ÀÄÛ, zsÁ«ÄðPÀ DZÀgÀuÉ, ¥Áæt §°, C»A¸É, ªÁªÀiÁZÁgÀ (ªÀiÁl) EvÁå¢UÀ¼É®èªÀÇ ªÉÃzÉÆÃ¥À¤µÀvÀÄÛUÀ¼À £ÀAvÀgÀ ºÀÄnÖPÉÆAqÀªÀÅUÀ¼ÁVªÉ. PÁ® ¥ÀæªÁºÀPÉÌ ¹QÌ DAiÀiÁ PÁ®PÉÌ C£ÀÄUÀÄtªÁV ¥ÀjªÀvÀð£ÉUÉƼÀÄîvÁÛ, FUÀ ªÉÃzÉÆÃ¥À¤µÀvÀÄÛUÀ¼À ºÉ¸ÀgÀ°è ¥ÀæZÀ°vÀ«gÀĪÀ EªÉ®èªÀÇ §ºÀÄvÉÃPÀ ªÉÃzÀ «gÀÄzÀÞ, ¥ÀæQë¥ÀÛ ºÁUÀÆ CªÉÊeÁÕ¤PÀ!

3) PÁ® ¥ÀæªÁºÀzÀ°è DAiÀiÁ ¸ÀAzÀ¨sÀð, CeÁÕ£À, C«ªÉÃPÀzÀ ¥sÀ®ªÁV ªÀÄÆ® ¹zÁÞAvÀªÀ£Éßà PÀqÉUÀt¸ÀÄvÁÛ, ªÉÃzÀUÀ¼À PÀÄjvÀÄ ¥Á±ÁÑvÀå «zÁéA¸ÀgÀÄ ªÀiÁrzÀ vÀPÀð, PÀÄvÀPÀð, HºÁ¥ÉÆúÀUÀ½UÉ ªÀiÁ£ÀåvÉ ¤ÃqÀÄvÁÛ §AzÀ PÁgÀt ªÉÃzÀ ªÀÄAvÀæUÀ½UÉ `C¥ÁxÀð'UÀ¼ÀÄ DgÉÆæ¸À®àlÖªÀÅ. ±ÀvÀªÀiÁ£ÀUÀ½AzÀ®Æ »ÃUÉ wgÀÄZÀ®àlÖ vÀ¥ÀÄà PÀ®à£ÉUÀ¼ÀÄ ªÁå¥ÀPÀªÁV ºÀgÀrzÀ ¥ÀjuÁªÀĪÁVAiÉÄà EA¢£À ZÁvÀĪÀðtð, C¸Ààø±ÀåvÉ, eÁwÃAiÀÄvÉ, EvÁå¢ ªÀiÁ£ÀªÀ «gÉÆâü ¦qÀÄUÀÄUÀ¼ÀÄ DªÀj¹ªÉ.

4) FV£À zÉêÀvÁZÀð£É, ªÀævÀUÀ¼ÀÄ, ¥ÀÆeÉ, ¥ÀÄ£À¸ÁÌgÀ ºÁUÀÆ C¯Éè¯Áè ºÉüÀĪÀ ªÀÄAvÀæUÀ¼ÀÄ AiÀiÁªÀŪÀÇ ¸ÀºÀ ªÉÃzÀ ªÀÄAvÀæUÀ¼À®è! CªÉ®è DUÀªÀÄ ±Á¸ÀÛçUÀ¼À°è£À (ªÉÊSÁ£À¸À EvÁå¢) ªÀÄAvÀæUÀ¼ÁVªÉ; DzÀgÀÆ C®è°è, £ÀqÀÄ £ÀqÀÄªÉ ªÀÄÆ® ªÉÃzÀ ªÀÄAvÀæUÀ¼ÀÄ ¸ÀºÀ EtÄPÀÄvÀÛªÉ (D¥ÉÆûµÁ× ªÀÄAiÉÆèsÀĪÀ¸ÁÜ£À.....EvÁå¢)! ªÉÃzÀ vÀ£ÀßzÉà DzÀ `ªÉÃzÀ ¨sÁµÉ'AiÀÄ°èzÉAiÉÄà ºÉÆgÀvÀÄ, ¸ÀA¸ÀÌøvÀzÀ°è®è! ªÉÃzÀ ¨sÁµÉAiÀÄ ¥Àæ¨sÁªÀ¢AzÀ¯Éà ¸ÀA¸ÀÌøvÀ £ÀAvÀgÀ ºÀÄnÖPÉÆArvÀÄ. E£ÀÄß,. ªÉÃzÀUÀ¼À°è£À AiÀÄdÕ AiÀiÁUÁ¢UÀ¼À DZÀgÀuÉ «zsÁ£ÀUÀ¼ÀAvÀÆ §ºÀÄvÉÃPÀ wgÀÄZÀ®ànÖgÀĪÀÅzÀjAzÀ C¥Àæ¸ÀÄÛvÀªÁVªÉ.

5) ±ÀvÀªÀiÁ£ÀUÀ¼ÀµÀÄÖ PÁ® UÀt£É £ÀqÀÄªÉ EµÉÖ¯Áè C£ÁºÀÄvÀUÀ¼ÀÄ AiÀiÁªÁUÀ ¸ÀA¨sÀ«¹zÀªÀÅ? AiÀiÁgÀÄ ªÀiÁrzÀÄÝ? KPÉ ªÀiÁrzÀÄÝ? ºÉÃUÁ¬ÄvÀÄ? JA©vÁå¢ ¥Àæ±ÉßUÀ½UÉ ¸ÀàµÀÖ GvÀÛgÀ ¹UÀĪÀÅzÀÄ CµÀÄÖ ¸ÀÄ®¨sÀ«®è! KPÉAzÀgÉ EwºÁ¸ÀPÀÆÌ Ew«ÄwUÀ½ªÉ. ªÉÆUÀ®jUÀÆ »AzÉ DVgÀ§ºÀÄzÁzÀ ¥ÀgÀQÃAiÀÄgÀ zÁ½UÀ¼ÀÄ, CzÀPÀÆÌ »A¢£À ¨sÁgÀvÀzÀ ¨sËUÉÆýPÀ ºÁUÀÆ ¸ÁªÀiÁfPÀ ¥Àj¹Üw, ¥ÀgÀQÃAiÀÄgÀ zÁ½UÀ¼À £ÀAvÀgÀzÀ ¸ÁªÀiÁfPÀ ¥Àj¹Üw EvÁå¢UÀ¼À£Éß®è MªÉÄä vÀ¯ÉUÉ vÀAzÀÄPÉÆAqÀÄ F feÁÕ¸ÉUÉ GvÀÛgÀ ºÀÄqÀÄPÀÄvÁÛ ºÉÆÃzÀgÀÆ ¸ÀºÀ, `PÀtÄÚ PÀnÖPÉÆAqÀÄ PÀvÀÛ®°è PÀj ¨ÉPÀÄÌ' ºÀÄqÀÄQzÀAvÉAiÉÄÃ' ¸Àj! ªÉÄîÌAqÀ J®è «µÀAiÀÄUÀ¼À §UÉÎ ¥ÀævÉåÃPÀªÁV «µÀAiÀĪÁgÀÄ ¯ÉÃR£ÀUÀ¼À gÁ²AiÀÄ£Éßà ¸ÀȶָÀ§ºÀÄzÀÄ; £Á¤°è J®èªÀ£ÀÆß ¸ÀAQë¥ÀÛªÁV G¯ÉèÃT¸ÀÄwÛzÉÝÃ£É CµÉÖ.

F J®è »£É߯ÉAiÀÄ°è ªÉÄîÌAqÀ PÀ¸ÀªÀ£Éß®è w¥ÉàUÉ J¸ÉzÀÄ, ªÀÄÆ® ªÉÃzÀUÀ¼À°è `C±Àé ªÉÄÃzsÀ' ºÁUÀÆ `zsÀªÀÄð'UÀ½UÉ EgÀĪÀ ¤dªÁzÀ CxÀðUÀ¼ÀvÀÛ UÀªÀÄ£À ºÀj¸ÉÆÃt:

`C±ï' JA§ ªÀÄÆ® zsÁvÀÄ«¤AzÀ C±Àé ¥ÀzÀ ¤µÀàwÛAiÀiÁVzÉ. ªÉÃzÁAUÀªÁzÀ `¤gÀÄPÀÛ' (ªÉÃzÀUÀ½UÉà «ÄøÀ¯ÁzÀ ¤WÀAlÄ) zÀ°è AiÀiÁ¸ÀÌgÀÄ EzÀPÉÌ 2 CxÀðUÀ¼À£ÀÄß ¤ÃrzÁÝgÉ. DzsÁåwäPÀªÁV ºÉüÀ¨ÉÃPÉAzÀgÉ, AiÀiÁªÀÅzÀÄ ªÀÄÄAzÀÄ ªÀÄÄAzÀPÉÌ £ÀqɸÀÄvÀÛzÉAiÉÆà CzÀPÉÌ C±Àé J£ÀÄßvÁÛgÉ. D CxÀðzÀ°è £ÀªÀÄä£ÀÄß AiÀiÁªÀÅzÀÄ ªÀÄÄAzÀÄ ªÀÄÄAzÉ PÀgÉzÉÆAiÀÄåvÀÛªÉAiÉÆà CªÉ®èªÀÇ `C±Àé'ªÉà DUÀÄvÀÛzÉ; DzÀgÉ ¨sÁµÁ ¥ÀæAiÉÆÃUÀzÀ°è ªÀiÁvÀæ ¸ÀA¸ÀÌøvÀ ¤WÀAlÄ«£À°è EzÀPÉÌ `PÀÄzÀÄgÉ' JA§ ¸ÁªÀiÁ£Àå CxÀð PÀ°à¸À¯ÁVzÉ. ªÉÃzÀUÀ¼À ªÀÄÆ® ¹zÁÞAvÀzÀ DzsÁgÀzÀ ªÉÄÃ¯É £ÉÆÃrzÁUÀ ªÀiÁ£ÀªÀ fëAiÀÄ£ÀÄß ªÀÄÄAzÀÄ ªÀÄÄAzÀPÉÌ PÀgÉzÉÆAiÀÄÄåªÀ ¥ÀAZÉÃA¢æAiÀÄUÀ½UÉ C±Àé J£ÀÄßvÉÛêÉ! CzÉà jÃw AiÀiÁªÀÅzÀPÉÌ `£Á¼É'UÀ½®èªÉÇà CzÀPÉÌ `C±Àé' J£ÀÄßvÉÛêÉ. £Á¼ÉUÀ½®è JAzÀ ªÉÄÃ¯É CzÀPÉÌ `¤£Éß'UÀ¼ÀÆ E®è; CAzÀgÉ AiÀiÁªÀÅzÀÄ ¤gÀAvÀgÀªÉÇÃ; ±Á±ÀévÀªÉÇà CzÀPÉÌ C±Àé J£ÀÄßvÉÛêÉ. F ±ÀjÃgÀ EAzÀÄ EgÀÄvÀÛzÉ; £Á¼É ºÉÆÃUÀÄvÀÛzÉ; DzÀgÉ JµÉÖà ±ÀjÃgÀUÀ¼À£ÀÄß ¥ÀqÉzÀgÀÆ CzÀgÉƼÀV£À `DvÀä' ªÀiÁvÀæ ±Á±ÀévÀ; »ÃUÁV DvÀäPÉ C±Àé J£À߯ÁUÀÄvÀÛzÉ!

CzÉà jÃw, gÁµÀÖçPÀÆÌ `C±Àé' J£À߯ÁUÀÄvÀÛzÉ. gÁµÀÖçzÀ°è ¥ÀæeÉUÀ¼ÀÄ ºÀÄlÄÖvÀÛ¯Éà EgÀÄvÁÛgÉ; ¸ÁAiÀÄÄvÀÛ¯Éà EgÀÄvÁÛgÉ; EAzÀÄ EzÀÄÝ £Á¼É ºÉÆÃUÀÄvÁÛgÉ; DzÀgÉ gÁµÀÖç ªÀiÁvÀæ EzÉÝà EgÀÄvÀÛzÉ. »ÃUÁV, ¤gÀÄPÀÛzÀ°è `C±ÀéA Ew gÁµÀÖçB' JAzÀÄ w½¸À¯ÁVzÉ! `ªÉÄÃzsÀ' ±À§ÝPÉÌ `MlÄÖUÀÆr¸ÀÄ' JA§ CxÀð«zÉ. DzÀgÉ AiÀiÁªÀÅzÉÆà PÁ®zÀ°è; AiÀiÁªÀÅzÉÆà ¸ÀAzÀ¨sÀðzÀ°è ¸ÀA¸ÀÌøvÀ ¤WÀAlÄ DzsÀj¹, C±Àé JAzÀgÉ PÀÄzÀÄgÉ; ªÉÄÃzsÀ JAzÀgÉ PÀvÀÛj¸ÀÄ- CAzÀgÉ `PÀÄzÀÄgÉ vÀAzÀÄ PÀvÀÛj¸ÀÄ'ªÀÅzÀ£ÀÄß C±ÀéªÉÄÃzsÀ JA§ÄzÁV ¸ÀªÉÃð ¸ÁªÀiÁ£Àå CxÀð PÀ°à¸À¯Á¬ÄvÀÄ. F CxÀðªÀ£ÀÄß §®ªÁV C¦àPÉÆAqÉà gÁd ªÀĺÁgÁdgÀÄ vÀªÀÄä ¸ÁéxÀð §Ä¢ÞAiÀÄ ¸ÁªÀiÁædå «¸ÀÛgÀuÉ ªÀĺÀvÁéPÁAPÉëUÁV C±Àé ªÉÄÃzsÀ AiÀiÁUÀªÀ£ÀÄß CzÀgÀ ¸ÁªÀiÁ£Àå ±À¨ÁÝxÀðzÀAvÉAiÉÄà C£ÀĵÁ×£ÀUÉƽ¸ÀÄvÁÛ §AzÀgÀÄ; CzÉà ¤dªÉAzÀÄ £ÁªÀÇ £ÀA©zɪÀÅ! ªÉÃzÀ ±À§ÝªÉÇAzÀPÉÌ C¥ÁxÀð PÀ°à¹zÀgÉ K£ÉãÀÄ C£ÁºÀÄvÀUÀ¼ÁUÀÄvÀÛªÉ JA§ÄzÀPÉÌ EzÉÆAzÀÄ ¤zÀ±Àð£À ¸ÁPÀÄ; EAxÀªÀÅ ¨ÉÃPÁzÀ¶ÖªÉ. CªÉ®èzÀgÀ zÀĵÀàjuÁªÀĪÀ£ÀÄß ±ÀvÀªÀiÁ£ÀUÀ¼À £ÀAvÀgÀªÀÇ £ÁªÀÅ C£ÀĨsÀ«¸ÀÄwÛzÉÝêÉ!

ªÉÃzÀUÀ¼À ªÀÄÆ® ¹zÁÞAvÀ C»A¸É JA§ »£É߯ÉAiÀÄ®Æè ¥ÀgÁªÀIJð¹: GzÁ: `AiÀÄdÕ' ±À§ÝPÉÌ E£ÉÆßAzÀÄ ¥ÀgÁåAiÀÄ ¥ÀzÀ `CzsÀégÀ'. (zsÀégÀ JAzÀgÉ »A¸É); CzsÀégÀ JAzÀgÉ C»A¸É; ºÁVzÀÝ ªÉÄÃ¯É AiÀÄdÕ AiÀiÁUÁ¢UÀ¼À°è ¥Áæt §°AiÀÄ ªÀiÁvÉ°è §AvÀÄ!? ªÉÄîÌAqÀ ¤eÁxÀðUÀ¼À£ÀÄß »rzÀÄ FUÀ MªÉÄä AiÉÆÃa¹! £ÀªÀÄä£ÀÄß CqÀØ zÁjAiÀÄ°è ªÀÄÄ£ÀßqɸÀĪÀ ¥ÀAZÉÃA¢æAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß MnÖUÉà PÀnÖlÄÖ ¤AiÀÄAvÀætzÀ°èqÀĪÀ DvÀä AiÀÄdÕªÉà C±ÀéªÉÄÃzsÀ! CzÉà jÃw gÁµÀÖçªÀ£ÀÄß MUÀÆÎr¸À®Ä ªÀiÁqÀĪÀ AiÀiÁªÀÅzÉà PÁAiÀÄðªÀÇ C±ÀéªÉÄÃzsÀªÉÃ!! F jÃwAiÀiÁV `C±Àé ªÉÄÃzsÀ'PÉÌ MAzÀÄ WÀ£À, UÀA©üÃgÀ ºÁUÀÆ GzÁvÀÛ CxÀð«zÉ. F jÃwAiÀiÁV dUÀwÛ£À ¸ÀªÀðgÀÆ ¤vÀåªÀÇ C±ÀéªÉÄÃzsÀ ªÀiÁrzÀgÉ!? MªÉÄä PÀ°à¹PÉƽî; CzÉÆAzÀÄ `¸ÀĪÀtð AiÀÄÄUÀ'ªÉà D¢ÃvÀÄ!

FUÀ OavÀå ºÁUÀÄ C£ËavÀåzÀ ¥Àæ±ÉßUÉ §gÉÆÃt: AiÀÄdÕ AiÀiÁUÁ¢UÀ½AzÀ ¥Àj¸ÀgÀ ªÀiÁ°£Àå zÀÆgÀªÁV UÁ½ ±ÀÄzÀÞªÁUÀÄvÀÛzÉ JA§ ªÁzÀ«zÉ. ¤d! EzÀÄ ªÉÊeÁÕ¤PÀªÁV ¸Á©ÃvÁVgÀĪÀ ¸ÀvÀå. DzÀgÉ AiÀÄdÕ PÀÄAqÀzÀ°è£À CVßUÉ ¤ÃªÀÅ K£ÉãÀ£ÀÄß C¦ð¸ÀÄwÛ¢ÝÃj JA§ÄzÀgÀ ªÉÄÃ¯É F ¸ÀvÁå¸ÀvÀåUÀ¼ÀÄ ¤AwªÉ. ¢£ÀªÀÇ ªÀÄ£ÉUÀ¼À°è ªÀiÁqÀĪÀ ¸ÁªÀiÁ£Àå CVß ºÉÆÃvÀæzÀ®Æè ¸ÀºÀ ¤¢ðµÀÖ ¸À«ÄvÀÄÛ, ¤¢ðµÀÖ ªÀÄgÀzÀ PÀrØUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀÄqÀ¨ÉÃPÀÄ JA§ ¥ÀnÖAiÉÄà EzÉ. D ¥ÀnÖ ¥ÀæPÁgÀ DAiÀiÁ ªÀ£À¸Ààw, ªÀÄgÀzÀ PÀrØUÀ¼ÀÄ, ¸À«ÄvÀÄÛUÀ¼ÀÄ ºÁUÀÆ OµÀ¢üÃAiÀÄ ¨ÉÃgÀÄUÀ¼À£ÀÄß ºÁQzÁUÀ ªÀiÁvÀæ CzÀjAzÀ K¼ÀĪÀ ºÉÆUÉ ªÁvÁªÀgÀtªÀ£ÀÄß ±ÀÄzÀÞªÀiÁr ¸ÀvÀàjuÁªÀÄ GAlÄ ªÀiÁqÀÄvÀÛzÉ.

DzÀgÉ FUÀ £ÀqÉAiÀÄÄwÛgÀĪÀÅzÉãÀÄ? qsÁA©PÀvÀ£À ¥ÀæzÀ±Àð£ÀPÁÌV CVßUÉ ¹ÃgÉ, gÀ«PÉ, gÉõÉä §mÉÖ, zÀÄqÀÄØ EvÁå¢ `CAiÉÆÃUÀå' ªÀ¸ÀÄÛUÀ¼À£ÀÄß ºÁPÀÄvÁÛgÉ. CªÉ®è ¸ÀÄlÄÖ ¨sÀ¸ÀäªÁV EvÀÛ DyðPÀªÁVAiÀÄÆ £ÀµÀÖ; CvÀÛ ªÁvÁªÀgÀtPÀÆÌ PÀµÀÖ! EzÀgÀ°è ¯ÉÆÃPÀ PÀ¯ÁåtzÀ ªÀiÁvÉ°è §AvÀÄ? ªÉÃzÀUÀ¼À°è ºÉýgÀĪÀ ¤UÀ¢vÀ ¸À«ÄvÀÄÛ, OµÀ¢üAiÀÄ ¨ÉÃgÀÄUÀ¼À ¥ÀnÖAiÀÄ C£ÀĸÁgÀ AiÀÄdÕ ªÀiÁrzÀgÉ ªÀiÁvÀæ CzÀgÀ ¥sÀ® ¯ÉÆÃPÀPÉÌ ¹PÉÌà ¹UÀÄvÀÛzÉ. MmÁÖgÉ ¸ÀgÀ¼ÀªÁV ºÉüÀĪÀÅzÁzÀgÉ, `ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÁzÀÝ£ÀÄß ªÀiÁrzÀgÉ DUÀ¨ÉÃPÁzÀÄÝ DVAiÉÄà DUÀÄvÀÛzÉ'; CzÉà jÃw `ªÀiÁqÀ¨ÁgÀzÀÄÝ ªÀiÁrzÀgÉ; DUÀ¨ÁgÀzÀÄÝ DVAiÉÄà wÃgÀÄvÀÛzÉ'.

PÉÆÃmÁåAvÀgÀ gÀÆ. ªÉZÀÑzÀ PÉÃA¢æÃPÀÈvÀ AiÀÄdÕ AiÀiÁUÁ¢UÀ¼À `C£ÀĪÀiÁ£Á¸ÀàzÀ DyðPÀ ºÉÆgÉ' C£ËavÀå. CzÀgÀ §zÀ¯ÁV ¥Àæw ªÀÄ£ÉUÀ¼À®Æè ¥Àæw ¢£À ¨É¼ÀUÉÎ-¸ÀAeÉ 2 ºÉÆvÀÄÛ ¸ÀgÀ¼ÀªÁV J®ègÀÆ ``ªÉÃzÉÆÃPÀÛ CVß ºÉÆÃvÀæ'' ªÀiÁqÀĪÀÅzÉà OavÀå. EzÀjAzÀ RArvÀªÁV £ÀªÀÄä ¸ÀÄvÀÛ°£À ¥Àj¸ÀgÀ ºÁUÀÆ UÁ½ ±ÀÄzÀÞªÁUÀÄvÀÛzÉ. £ÁªÀÅ ºÉüÀĪÀ ªÀÄAvÀæUÀ½AzÀ £ÀªÀÄä ªÀÄ£ÉÆà ªÀiÁ°£ÀåªÀÇ zÀÆgÀªÁV £ÉªÀÄä¢ £É¯É¸ÀÄvÀÛzÉ; EªÉgÀqÀgÀ ªÀÄÆ®PÀ ¯ÉÆÃPÀ PÀ¯ÁåtªÀÇ DUÀÄvÀÛzÉ. G½zÀ J®èªÀÇ ±ÀÄzÀÞA ¦n¦n CµÉÖ!

E£ÀÄß, `zsÀªÀÄð'zÀ §UÉÎ w½AiÉÆÃt:

PÀÄgÀÄPÉëÃvÀæ AiÀÄÄzÁÞ£ÀAvÀgÀ, ±ÀgÀ ±ÀAiÉÄåAiÀÄ°è ªÀÄ®VzÀÝ ©üõÀägÀ (CªÀgÀÄ ±ÀgÀ ±ÀAiÉÄåAiÀÄ°è ªÀÄ®VzÀÝgÉÆà E®èªÉÇà CzÀÄ E°è C¥Àæ¸ÀÄÛvÀ) §½UÉ §AzÀ zsÀªÀÄðgÁd¤UÉ CªÀgÀÄ zsÀªÉÆÃð¥ÀzÉñÀ ªÀiÁqÀÄvÁÛgÉ. DUÀ CªÀgÀÄ ºÉýzÀ ªÉÃzÀ ªÀÄAvÀæzÀ GvÀÛgÁzsÀð »ÃVzÉ:

`........DvÀä£ÀB ¥ÀæwPÀƯÁ¤; ¥ÀgÉõÁA £À ¸ÀªÀiÁZÀgÉÃvï!'

CAzÀgÉ, `¤£Àß DvÀäPÉÌ AiÀiÁªÀÅzÀÄ ¥ÀæwÃPÀÆ®ªÉÇà CzÀ£ÀÄß ¥ÀgÀjUÉ C£Àé¬Ä¸À®Ä ºÉÆÃUÀ¨ÉÃqÀ!' EµÉÖà EzÀgÀ CxÀð. GzÁºÀgÀuÉUÉ: M§â ªÀåQÛ ¤ªÀÄä PÀvÀÛ£ÀÄß PÀvÀÛj¸À®Ä §AzÁUÀ CzÀPÉÌ ¤ÃªÀÅ ¥ÀæwgÉÆÃzsÀ MqÀÄØwÛÃj; CAzÀgÉ DvÀä£ÀB ¥ÀæwPÀƯÁ¤-CzÀÄ £ÀªÀÄä DvÀäPÉÌ ¥ÀæwPÀÆ®. CAzÀ ªÉÄïÉ, `¥ÀgÉõÁA £À ¸ÀªÀiÁZÀgÉÃvï'- ¤ÃªÀÇ ¸ÀºÀ ¥ÀgÀgÀ PÀvÀÄÛ PÀÄAiÀÄå®Ä ºÉÆÃUÀ¨ÉÃr! EzÉà ¤dªÁzÀ zsÀªÀÄð!!

AiÉÆÃa¹ £ÉÆÃr; EzÀÄ ¸ÁªÀðPÁ°PÀ. ¥Àæw ¸ÀAzÀ¨sÀð, ¥Àæw PÉ®¸À, ¥Àæw £ÀqÀªÀ½PÉUÀÆ EzÀ£ÀÄß ºÉÆð¸À§ºÀÄzÀÄ. EzÀ£ÀÄß dUÀwÛ£À J®ègÀÆ ¥Á°¹zÀgÉ ¤dªÁzsÀ `zsÀªÀÄð' vÁ£Éà vÁ£ÁV £É¯É ¤®ÄèvÀÛzÉ. F ªÀiÁw£À ªÀÄÆ®ªÀÅ `C£ÀÄPÀA§, PÀgÀÄuÉ CxÀªÁ zÀAiÉÄ' JA§°èUÉ §AzÀÄ ¤®ÄèvÀÛzÉ; ªÉÃzÉÆÃ¥À¤µÀvÀÄÛUÀ¼À F ªÀiÁvÀ£Éßà §¸ÀªÀtÚ£ÀªÀgÀÄ vÀªÀÄä ¸ÀgÀ¼À ªÀZÀ£ÀzÀ°è `zÀAiÉÄAiÉÄà zsÀªÀÄðzÀ ªÀÄÆ®ªÀAiÀiÁå' JAzÀgÀÄ!

DzÀgÉ FUÀ dUÀwÛ£À°è DUÀÄwÛgÀĪÀÅzÉãÀÄ? ªÀÄÆ® ªÉÃzÉÆÃ¥À¤µÀvÀÄÛUÀ¼ÀÄ ¸ÁjgÀĪÀ ¤vÀå ¸ÀvÀåUÀ¼À£ÀÄß ¢üPÀÌj¹, `CªÀÅ £ÀªÀÄäzÀ®è' JA§AvÉ PÀqÉUÀt¸À¯ÁUÀÄwÛzÉ. £ÀªÀÄä CAvÀgÁ¼ÀzÀ¯Éèà EgÀĪÀ zÉêÀgÀ£ÀÄß PÁtzÉ, ªÀiÁrzÀ ¥Á¥À PÀÈvÀåUÀ¼À ©üÃw ºÉÆÃUÀ¯Ár¹PÉƼÀî®Ä ±ÁAw £ÉªÀÄä¢ CgÀ¸ÀÄvÁÛ zÉêÁ®AiÀÄUÀ¼À ªÀÄÄAzÉ GzÀÝ£É PÀÆå ¤®ÄèwÛzÉÝêÉ! MAzÀÄ ¸ÀgÀ¼À-¸ÁªÀiÁ£Àå ªÀiÁ£À«ÃAiÀÄ zsÀªÀÄðªÀ£ÀÄß ¥Á°¸À®Æ C±ÀPÀÛ£ÁV EAzÀÄ ªÀÄ£ÀĵÀå ºÀt-C¢üPÁgÀzÀ ªÁåªÉÆúÀPÉÌ ©zÀÄÝ CzÀgÀ §¯É¬ÄAzÀ ©r¹PÉƼÀî¯ÁUÀzÉ ZÀqÀ¥Àr¸ÀÄwÛzÁÝ£É. `PÉÊAiÀÄ°è ¨ÉuÉÚ ElÄÖPÉÆAqÀÄ vÀÄ¥ÀàPÁÌV HgɯÁè C¯ÉzÀgÀÄ' JA§AvÉ ¥ÉæÃvÀzÀAvÉ C¯ÉAiÀÄÄwÛzÁÝ£É. ªÀiÁ«£À ªÀÄgÀ PÀrzÀÄ; ¨Éë£À ©Ãd ©wÛ; ªÀiÁ«£À ¥sÀ® ¤jÃQë¸ÀĪÀÅzÀQÌAvÀ ªÀÄÆRðvÀ£À E£ÉÆßA¢zÉAiÉÄÃ?

                                                JZï.J¸ï. ¥Àæ¨sÁPÀgÀ,

                                            ¥ÀvÀæPÀvÀð, JZï.Dgï.J¸ï. PÁA¥ËAqï,

                                          6£Éà PÁæ¸ï, PÉ.Dgï. ¥ÀÄgÀA, ºÁ¸À£À.

                                                ªÉÆ. 9448365816

ವೈದ್ಯರಿಗೆ ವೈದ್ಯರಾದ ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿಗಳು

1929 ರಲ್ಲಿ ರಮಣ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾದ ಚಿಕಿತ್ಸಾಲಯದ   ಡಾಕ್ಟರ್ ಎಂ ಆರ್ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ, ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಅನುಕಂಪಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಅನುಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಸುಪ್ರಸಿದ್ದ ಪ್ರಥಮ ವೈದ್ಯರು.  ಡಾಕ್ಟರ್ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ ರವರು ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಪರಮ ಭಕ್ತರಾಗಿದ್ದು ಈ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ  ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ  ಎಲ್ಲಾ ರೋಗಿಗಳ ಶಿಶ್ರುಷೆಯಂತು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೇಮ ಮತ್ತು ಸೌಹಾರ್ದದಿಂದ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು .    ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಗೆ ಬಂದ ಈ ಚಿಕಿತ್ಸಾಲಯಕ್ಕೆ  ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಕೃಪಾವಲಯ ಮತ್ತು ಅನುಗ್ರಹ.   ಡಾಕ್ಟರ್ ಎಂ ಆರ್ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರು ತಿರುವನ್ನಮಲೈ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.  ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಮ್ಮ ಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಹರ್ಷಿಗಳು  ಬ್ರಹ್ಮ ನಿರ್ವಾಣ ಹೊಂದಿದ ಮೇಲೂ ಡಾಕ್ಟರ್ರವರು ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಸಮಾಧಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತು ಭಕ್ತಿ ಗೀತೆಯನ್ನು ಹಾಡಿ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಗಿರಿ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಪರಮ ಭಕ್ತರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಭಗವಾನರ ಅನುಗ್ರಹ ಹೇಗೆ ಆಯಿತು? ಎಂಬುದರ  ಬಗ್ಗೆ ಶ್ರೀ ವಿ ಗಣೇಶನ್ ಧಾಖಲಿಸಿರುವ ಒಂದು ಘಟನೆ.

1930  ರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಅಗ್ಗಾಗ್ಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆಯನ್ನು ತಡೆಯಲು  ಡಾಕ್ಟರ್ ಎಂ ಆರ್ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರು ಮಹರ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಈ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ತರಹದ ಔಷದಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಾಯಿತು.  ಆದರೂ, ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಗುಣಮುಖರಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.  ಡಾಕ್ಟರ್ ಎಂ ಆರ್ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರಿಗೆ  ಆತಂಕ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು.  ಈತನ್ಮಧ್ಯೆ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ನಾಡಿ ಮಿಡಿತವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿ ಅದೂ ಸಹ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆಯಾದ ಕಾರಣ ಆತಂಕ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಾಸ್ತಿಯಾಯಿತು.  ಡಾಕ್ಟರ್ರವರ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಜೀವಿತಾವಧಿ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಇರಬಹುದೇ? ಎಂಬ ಸಂಶಯ ಬಲವಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗಿತು.  ಡಾಕ್ಟರ್ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರು ಮಹರ್ಷಿಯವರಲ್ಲಿ ಏನೊಂದು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ , ಅವರ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಕೈ ಕಟ್ಟಿ ನಿಂತು ಮುಂದೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತೋಚದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಣ್ಣು ಬಾಯಿ ಬಿಡುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದರು.  ಆದರೆ, ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ " ಏನಾದರೊಂದು ದಾರಿ ತೋರಿಸಿ ಗುರುವೇ" ಎಂದು ಅಂಗಲಾಚುತ್ತಿತ್ತು.  ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಮಾತ್ರ ತಮಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.  ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಡಾಕ್ಟರ್ರವರು ಒಲ್ಲದ ಮತ್ತು ಭಾರವಾದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು.

ಮನೆಗೆ ಬಂದ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಎಂ ಆರ್ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿರವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ದುಃಖ ತಡೆದು ಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.  ದುಃಖ ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬಂತು. ದಿಕ್ಕು ತೋಚದೆ  ಚಿಕ್ಕ ಮಗುವಿನಂತೆ  ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭ ಮಾಡಿದರು.  ಯಾರು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದರು ಸಮಾಧಾನ ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂದು ಊಟವನ್ನು ಮಾಡದೆ ಹಾಗೆ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟರು.  ಬಹಳಹೊತ್ತು ನಿದ್ದೆ ಬಾರದೆ ಏನೇನೋ ಚಿಂತೆಗಳು ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು.  ಯಾವಾಗಲೋ ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಿದೆ.   ಸುಮಾರು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ಸಮಯ ಇರಬಹುದೇನೋ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಾನರು ಇವರ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು " ಏಕೆ ಅಳುತ್ತಿಯೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.  ಡಾಕ್ಟರ್ " ಭಗವಾನ್ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ್ದು ಏನಿದೆ? ನಾನು ಏಕೆ ಅಳುತ್ತಿರುವೆನೆಂದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೇ?  ನಿಮ್ಮ ಈ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆಯ ರೋಗವನ್ನು  ಏನು ಮಾಡಿದರು ನನ್ನಿಂದ ಗುಣಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ನಾನು ಏನು ಮಾಡಲಿ?"  ಎಂದು ಪುನಃ ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭ ಮಾಡಿದರು.  ಆಗ ಮಹರ್ಷಿಗಳು " ಅಳಬೇಡ. ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ 'ಸೀಂಧಿಕೊಡಿ' ಎಂಬ ಗಿಡ ಇದೆ.  ಈ ಗಿಡದ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಶುಚಿಮಾಡಿ, ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ಹುರಿದು,  ನಂತರ ಒಣಗಿದ ಶುಂಟಿ ಮತ್ತು ಬೆಲ್ಲವನ್ನು ಬೆರೆಸಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಿದ್ದು ಗೋಲಿಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾಳೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಬಾ.  ಏಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿಯ?" ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಭಾಸವಾಯಿತು.

ತಕ್ಷಣ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು.  ಮೈಯಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಚಾರವಾದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಆಶ್ಚರ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಮೈ ಪುಲಕಿತ ಗೊಂಡಿತು. ತಕ್ಷಣ ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿಕೊಂಡು ಕೈ ದೀಪ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅಂಗಳವೆಲ್ಲವನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಾರಂಭ ಮಾಡಿದರು . ಆ ಮನೆಯ ಅಂಗಳದ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಾಗ ಬಿಟ್ಟು ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲ ಭಾಗ  ಗಾರೆ ಹಾಕಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು.   ಆ ಇರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಈ ಗಿಡ ಹುಡುಕಬೇಕಾಗಿತ್ತು.  ಈ ಇರುವ ಮಣ್ಣಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಗಿಡಗಳು ಪೊದೆಯಂತೆ ಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು.  ನಿಧಾನವಾಗಿ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಸರಿಸುತ್ತ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಹೇಳಿದ ಗಿಡಕ್ಕಾಗಿ ಹುಡುಕಾಟ ಪ್ರಾರಂಭ ಮಾಡಿದರು.  ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಹೇಳಿದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಗಿಡ ಸಿಕ್ಕಿತು.  ಈ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಪರಮಾನಂದವಾಯಿತು. ಅವರ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ  ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲ. ತಕ್ಷಣ ಆ ಗಿಡವನ್ನು ತಂದು ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಆಜ್ಞಾನುಸಾರ  ಲೇಹ್ಯವನ್ನು ತಯಾರು ಮಾಡಿದರು.

ಈ ಲೇಹ್ಯವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಓಡಿದರು.  ಎಂದಿನಂತೆ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಸತ್ಸಂಗಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರು ಸೇರಿದ್ದರು. ಮಹರ್ಷಿಗಳು ತಮ್ಮ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಆಸೀನರಾಗಿದ್ದರು.  ಈ ದಂಪತಿಗಳನ್ನು ಕಂಡ ಮಹಷಿಗಳು ಮುಗುಳುನಕ್ಕು ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ತಮ್ಮ ಕೈಯನ್ನು ಮುಂದೆ ಚಾಚಿ " ಅದೇನು ತಂದಿರುವಿರೋ ಅದನ್ನು ಕೊಡಿ" ಎಂದು ಔಷಧಿಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಒಂದೆರಡು ಗೋಲಿಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಬಿಟ್ಟರು.  ನಂತರದಲ್ಲಿ ತಮಗೆ ಬಿದ್ದ ಕನಸಿನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಮಹಾರ್ಹಿಗಳಲ್ಲಿ ನಿವೇದಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ತಮಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದರು.  ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲೇ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ ನಿಂತು ಸಹಜ ಸ್ತಿತಿಗೆ ಬಂದರು.

ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಕೃಪೆಯೇ ಹಾಗೆ!  ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಯಾರನ್ನು ಯಾವಾಗ, ಹೇಗೆ ಮತ್ತು ಯಾವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ  ಮುಖಾಂತರ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿದು ಅಂತಹವರಿಗೆ ಯಾವ ಸುಳಿವನ್ನು ಕೊಡದೆ ಅಂದುಕೊಂಡ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.   ಈ ರೀತಿಯ ಉಪದೇಶದಿಂದ ಭಕ್ತರನ್ನು ಸರಿ ದಾರಿಗೆ ತಂದು  ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡಿ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಮರೆಯಲಾಗದ ಪಾಠವನ್ನು ಕಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಡಾಕ್ಟರ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲೋ ಅಡಗಿದ್ದ ಅಹಂಕಾರದ ಮೂಲವನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಬೇರು ಸಮೇತ ಕಿತ್ತು ಬಿಟ್ಟರು. "ಎಲ್ಲವೂ ನೀನೆ, ನಾನು ನೆಪ ಮಾತ್ರ" ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು  ದೃಢವಾಗಿ ಇವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟರು.  ಇಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿವೆ.  ಇದೊಂದು ತುಣುಕು ಮಾತ್ರ.  ಈ ರೀತಿಯ ಭಗವಾನರ ಕೃಪಾ ವಲಯಕ್ಕೆ ಬಂದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಕ್ತರು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಪಾವನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟರು. ಇಂತಹ ಪುಣ್ಯ ಪುರುಷರ ಅನುಭವಾಮೃತ ಕೇಳುವಾಗಲೇ ನಮ್ಮ ಮೈ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಪುಲಕಿತ ವಾಗುತ್ತದೆ.  ಇನ್ನು ಸ್ವತಃ ಅನುಭವ ಆದಾಗ........ ಅದನ್ನು ಪದಗಳು ಪ್ರಾಯಶಃ ಬಣ್ಣಿಸಲಾರವು.   ಆದರೂ, ನಮ್ಮಂತಹ ಪಾಮರರಿಗಾಗಿ ಅನುಭವ ಕಥನವನ್ನು ಧಾಖಲಿಸಿರುವುದೂ ಸಹ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಪುಣ್ಯದ ವಿಶೇಷವೆಂದೇ ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಹೆಚ್ ಏನ್ ಪ್ರಕಾಶ್ 

ಅಗ್ನಿಹೋತ್ರ ಮತ್ತು ಗೋಶಾಲೆ

ಅಮೆರಿಕೆಯ ಡಾ.ಜೆಸ್ಸೀ ಇವರು ವೇದಸುಧೆಯ ಮೂಲಕ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ವೇದಾಧ್ಯಾಯೀ ಶ್ರೀ ಸುಧಾಕರಶರ್ಮರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಕಳೆದ ತಿ೦ಗಳು ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಅವರ ಮಿತ್ರರೊಬ್ಬರು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಅಗ್ನಿಹೋತ್ರ ಮತ್ತು ಗೋಶಾಲೆಯ ಬಗ್ಗೆ ವೀಡಿಯೋ ಕೊ೦ಡಿಯೊ೦ದನ್ನು ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಮಾತುಗಳೊಡನೆ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿರುವೆ. ಹೊರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ವೇದ,ಯೋಗ ಮುಂತಾದ ಜ್ಞಾನದ ಉಪಯೋಗವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಉಧಾಹರಣೆಗಳ೦ತೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಲಭ್ಯವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಈಜ್ಞಾನದ ಸದುಪಯೋಗವಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ ಮಾರಾಟವಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ ಅದರ ಅರಿವು ನನಗಿಲ್ಲ ಜ್ಞಾನವ೦ತೂ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಸಾರವಾಗುವಾಗ ಅದರ ನೈಜತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲೂ ಬಹುದು.ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯರು ಕಾತುರದಿಂದ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿರುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ

-ಹರಿಹರಪುರಶ್ರೀಧರ್

. I have been in communication with Linda Voith for a number of years. I have done several free vaastu consultations for her. I fully support her work to create a safe haven for cows. She does that with love and an understanding of the sacredness of all life. I also support her use of her special cow dung for yagya and agni hotra. I urge anyone interested in learning a specia fire ceremony to conatact her. Just as important please donate to her farm. - Jessie Mercay

ಒತ್ತಡ-ನಿಗ್ರಹ

ಅನುಗಾಲವೂ ಚಿಂತೆ ಈ ಜೀವ ಜೀವನಕೆ
ತನುಮನಕೆ ಇಲ್ಲ ಸುಖ ಎಲ್ಲ ಸಂದೇಹ
ಕನಸುಗಳು ಏರುತ್ತ ತಕತಕನೆ ಕುಣಿವಾಗ
ಮನಸು ಬಳಲುತಲಿಹುದು | ಜಗದಮಿತ್ರ

ಅಧಿಕಾರ ಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಒಂದೆಡೆಯಲ್ಲಿ
ಪದಕುಸಿವ ಭಯವಿಹುದು ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಗೆ
ಬೆದಕುತ್ತ ಹಲವರಲಿ ಅಂಗಲಾಚುವ ಕಾಲ
ಬದುಕು ಹೋರಾಟವೈ | ಜಗದಮಿತ್ರ

ಒಡೆಯನಣತಿಯ ಮೀರೆ ಹದಗೆಡುಗು ಜೀವನವು
ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ಬಯಸುವುದು ಸೋತ ತನುಮನವು
ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ತನುವೆದುರು ಮನಸೋತು ಮಣಿದಾಗ
ಕೆಡುಗು ದೇಹಸ್ಥಿತಿಯು | ಜಗದಮಿತ್ರ

ಸಿರಿವಂತ ನೆಂಟರನು ಕಂಡೊಮ್ಮೆ ಕುಳಿತಾಗ
ಕರೆವಂತೆ ಧನಿಕನಾಗುವ ಆಸೆ ಮನಕೆ !
ಹರಸಾಹಸದಿ ನಿತ್ಯ ಹಣಗಳಿಸುವಾಸೆಯಲಿ
ತಿರುಚಿ ಕೊಂಬುದು ಹೃದಯ | ಜಗದಮಿತ್ರ

ಸತಿಯಾಸೆ ಅತಿಯಾಗೆ ಪತಿಗಧಿಕದೊತ್ತಡವು
ಪತಿಯಾಸೆ ಅತಿಯಾಗೆ ಸತಿಗಕ್ಕು ನೋವು
ಸತಿಪತಿಗಳಿಬ್ಬರಿಗೂ ಅತಿಯಾಸೆ ಜೋರಾಗೆ
ಕಥೆಗೆ ಮಂಗಳವಕ್ಕು ! ಜಗದಮಿತ್ರ

ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣದಿ ಹೆಚ್ಚು ಗುಣಪಡೆವಂತೆ
ಇಕ್ಕಳದ ಅಡಕೊತ್ತು ಇಟ್ಟು ಹೆದರಿಸುತ
ಹೊಕ್ಕಳಿನ ಬಳ್ಳಿಕೊಯ್ಯುವಮುಂಚೆಯೇ ಶಾಲೆ !
ಮಕ್ಕಳಾಟವೆ ಬದುಕು ? ಜಗದಮಿತ್ರ

ಯುಗಧರ್ಮ ನಗಧರ್ಮ ಆಗಿಹುದು ಈ ದಿನದಿ
ಬಗೆಬಗೆಯ ಹಾದಿಯಲಿ ಮೋಸ-ವಂಚನೆಯು !
ನಗುನಗುತ ಬಂದವರೆ ನುಗ್ಗಿ ಕದ್ದೊಯ್ಯುವರು
ನಗಕೆ ಚೋರರ ಭಯವು | ಜಗದಮಿತ್ರ

ನಿತ್ಯ ಕುಳಿತಾಗೊಮ್ಮೆ ಬರೆದು ಕರ್ಮಂಗಳನು
ಸತ್ಯ-ಮಿಥ್ಯದ ಲೆಕ್ಕ ಒಪ್ಪಿಸುತ ಮನಕೆ
ತಥ್ಯದೊಳ್ ಪರಮಾತ್ಮ ಅಡಗಿಹನು ಮನದೊಳಗೆ
ಪಥ್ಯ ಸರಳತೆ ಇಹಕೆ | ಜಗದಮಿತ್ರ

ತಾಪ-ತ್ರಯಗಳಿಂ ಬೇಯುವುದು ಜೀವನವು
ಕೋಪ ಮೋಹಾದಿ ಮದ-ಮಾತ್ಸರ್ಯ ಗುಣಗಳ್
ವ್ಯಾಪಾರ ನಡೆದಿಹುದು ನಮಗರಿವೆ ಇಲ್ಲದಲೆ
ದೀಪಬುಡ ಕತ್ತಲವು | ಜಗದಮಿತ್ರ

ಯೋಗ-ಧ್ಯಾನವು ಬೇಕು ಭೋಗವೈಖರಿ ಜೊತೆಗೆ
ಕಾಗೆ-ಕುನ್ನಿಗೆ ಹಾರ ಇಡಬೇಕು ಬದುಕೆ
ಸಾಗರವು ಸಂಸಾರ ಆಗುವುದು ಸಾಕಾರ
ನೀಗು ಒತ್ತಡ ನಿರತ | ಜಗದಮಿತ್ರ

----ರೂಪಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ’ ಜಗದಮಿತ್ರನ ಕಗ್ಗ ’ ದ ೨೭ ನೇ ಕಂತು. ಮೊದಲ ಭಾಗ ತಯಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ!