ಅವಧೂತ-೩

ಒಂದು ವಿನಂತಿ:
ನಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಯಶಸ್ಸಿನ ಹಿಂದೆ ಭಗವಂತನ ಚೈತನ್ಯವೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ, ಎಂಬ ಅಚಲ ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನದು.ನನ್ನ ಜೀವಿತದ ಐವತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳು ಇದೇ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದಿದೆ. ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಬೇರೆಯವರ ಮೇಲೆ ಹೇರುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾ ಮಾಡಲಾರೆ.ಆದರೆ ನನ್ನಂತೆಯೇ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವ ಹಲವರಿಗೆ ಇಂತಾ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಬೇಕೆಂಬ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಬರೆದಿರುವೆ. ಅವಧೂತರ ಕೃಪೆಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿ ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಹಲವು ಆತ್ಮೀಯರಿಂದ ಕೇಳಿದ ಅವರವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅವಧೂತರ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು "ನಂಬುವವರಿಗೆ" ತಿಳಿಸಲು ಈ ಲೇಖನವಷ್ಟೆ. ವೇದಸುಧೆಯ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಅವಧೂತರ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದರೆ ತಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ಹಚಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಇತ್ತೀಚಿನ ಘಟನೆ. ಡಾ|| ವಾರಿಧಿ ಎಂಬ ವೈದ್ಯರಿಗೆ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಮಡಿಸಲಾರದಂತಹ ಸಂಧಿವಾತ.ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ನಂತರವೂ ಪರಿಹಾರ ಕಾಣಲೇ ಇಲ್ಲ. ಪತಿ ಕೂಡ ವೈದ್ಯರೇ. ದಿನ ದಿನಕ್ಕೆ ವಾತರೋಗ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಇನ್ನೇನು ಪ್ರಾಕ್ಟೀಸ್ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡುವ ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಹೇಗಾದರಾಗಲೀ ಕಡೆಯ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿ ಗುರುಗಳನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕೇಳಿ ಬಿಡೋಣವೆಂದು ನೇರವಾಗಿ ಸಕ್ಕರಾಯ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಧೂತರು ಇಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿದು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚಾಪೆಯಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ಗುರುಗಳು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಡಾ|| ವಾರಿಧಿ ಆ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಲೇ ಮಲಗಿದ ಜಾಗದಿಂದಲೇ " ಡಾ|| ವಾರಿಧಿ ಬನ್ನಿ, ಬನ್ನಿ, ಏನಮ್ಮಾ ನನ್ನ ಕಾಲು ಇಷ್ಟೊಂದು ನೋಯ್ತಾ ಇದೆಯಲ್ಲಾ! ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲನ್ನು ಒತ್ತುವಿರಾ ?"
ಕೂಡಲೇ ಡಾ|| ವಾರಿಧಿ ಗುರುಗಳ ಕಾಲು ಒತ್ತಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಒತ್ತಿದರೂ ಸಾಕು, ಎನ್ನಲೇ ಇಲ್ಲ. ಗುರುಗಳು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಕೂಡಲೇ ಕಣ್ ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಪುನ: ವಾರಿಧಿ ತಮ್ಮ ಕಾಯಕ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ" ಹೋಗಲಿ ಬಿಡಮ್ಮ, ಪಾಪ, ನಿಮ್ಮ ಕೈ ಎಷ್ಟು ನೋಯುತ್ತಿದೆಯೋ! "
ಡಾ|| ವಾರಿಧಿ ಕೈ ತೆಗೆಯುತ್ತಾರೆ ವಾತರೋಗ ಮಾಯ!! ಅಂದು ದೂರವಾದ ರೋಗ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲವಂತೆ. ಗುರುಗಳೇ ಚಾಪೆಯಮೇಲೆ ಮಲಗುವಾಗ ತಾನು ಮಂಚದಮೇಲೆ ಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗುವುದೆಂದರೇ! ಅಂದಿನಿಂದ ಡಾ!! ವಾರಿಧಿ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈಗಲೂ ಡಾ|| ವಾರಿಧಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಸಮೀಪ ನೆಲಮಂಗಲದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.