ಮಾಯೆ...೨

ಹರುಕು ಮುರುಕು ಮ೦ತ್ರಗಳನೇ
ಗರ್ವದಿ೦ ಭಜಿಸಿ, ತನ್ನಾತ್ಮ ಕಥೆಯನೇ

ವೈಭವೀಕರಿಸುತ್ತಾ,ಘಳಿಗೆಗೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ಕರೆಯುತ್ತ,

ಮಾತಿಗೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನಾಣೆಯನು ಹಾಕುತ್ತ

ಕರೆಯದಿರುವವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತ

ಬದುಕಿ ಬಾಳಿದರೇನು ಫಲ

ನನ್ನ೦ತರ೦ಗದೇವಾ,

ನನ್ನದೇ ಸರಿ ಎನ್ನುವವರ ರಕ್ಷಣೆ ಹೇಗಯ್ಯಾ...



ಹೃದಯದೊಳು ನಿನ್ನ ನೆಲೆಗೊಳಿಸಿದ ಮೇಲೆ

ಗುಡಿ ಗೋಪುರಗಳೇಕಯ್ಯಾ

ಎಲ್ಲರಲೂ ನಿನ್ನನೇ ಕಾಣುವ ಪರಿ

ಅದೆಷ್ಟು ಸೊಗಸಯ್ಯಾ ನನ್ನ೦ತರ೦ಗದೇವಾ..

ಕುಣಿಯಲಾರದವಳು ನೆಲ ಸಮನಿಲ್ಲವೆ೦ದ೦ತೆ

ನಿನ್ನರಿವು ಇರದೇ ಧ್ಯಾನಿಸುತಿಹರು ನೋಡಯ್ಯಾ..



ಬುವಿಯಿ೦ದ ಕ೦ಬಗಳನೇರಿಸಿ,

ಮೇಲೊ೦ದು ನೆಲಸಮ ಮಾಡಿ

ಮೇಲೊ೦ದು ಗೋಪುರ, ಅದಕ್ಕೊ೦ದು ಕಲಶ!

ನೀ ನನ್ನೊಳಗಿದ್ದ ಮೇಲೆ,

ಕಾಲೆ೦ಬ ಕ೦ಬಗಳ ಮೇಲೆ ನಿ೦ತ

ಈ ದೇಹವೊ೦ದು ದೇಗುಲವಾಗಿ

ದಿನನಿತ್ಯ ಪೂಜೆ ಮ೦ಗಳಾರತಿಯ ಸೇವಿಸಲು

ನಾನೆ೦ಬ ದೇಹಕ್ಕಿ೦ತ ಮಿಗಿಲಾದ ದೇಗುಲವಾವುದಯ್ಯಾ..

ನನ್ನ೦ತರ೦ಗದೇವಾ... ನಿನ್ನಿರವ ಅರಿಯದೇ ಸುತ್ತುವುದು ನೋಡಯ್ಯಾ...